 | Jasełka w "Szóstce" |
Jak obyczaj każe stary…
Zgodnie ze staropolskim obyczajem w okresie Świąt Bożego Narodzenia dla uczczenia Nowonarodzonego Dzieciątka organizowane są jasełka. Tak też było i w bieżącym roku. Młodzież ze Szkoły Podstawowej nr 6 im. H. Sienkiewicza w Mińsku Mazowieckim przygotowała z tej okazji ciekawy występ. W piątek, 19 grudnia 2014 r. na scenie w sali gimnastycznej miały miejsce jasełka bożonarodzeniowe. Scenariusz uroczystości przygotowała p. Bożena Swatko, a osobami współodpowiedzialnymi za przygotowanie jasełek byli także ks. Piotr Milewski, p. Janina Piekut, p. Mirosława Mariańczyk . Przedstawienie składało się z trzech aktów: akt I – „Przebudzenie pasterzy”, akt II – „U króla Heroda”, akt III – W stajence betlejemskiej”.
Pasterze układają się do snu w cieple dogasającego ogniska. Otuleni w kożuszki, opierają głowy na swych kapelusikach, obok siebie rzucają ciupagi i zapadają w głęboki sen. Jeszcze nie wiedzą, że tej nocy spełni się cud nad cudami: na ziemię zejdzie Dziecię, które czeka na hołd ludzkich serc. Śpiących głębokim snem pasterzy (Jakub Kurowski – Vd, Piotr Mazek – Vd, Beniamin Gniadek – Vd) budzą Aniołowie, wyśpiewując Gloria in Excelsis Deo… . Pastuszkowie z niekłamanym przerażeniem i drżeniem w głosie próbują wytłumaczyć sobie to dziwne zjawisko. Gdyby nie łuna na niebie, myśleliby, że to tylko dziwny sen. Boją się, nie wiedzą, co począć, gdzie się skryć…, uciekają. Wkrótce zjawia się przed nimi Anioł (Oliwia Trąbka – VI b) i z uśmiechem pełnym serdeczności oznajmia im radosną nowinę: „Szczęśliwi Ziemianie (…) Chrystus się narodził, idźcie do Betlejem!” Pasterze są oszołomieni widokiem niebieskiego posłańca ubranego w zwiewną białą szatę i ze skrzydłami u ramion. Za jego radą bezzwłocznie postanawiają udać się do Betlejem. Przygotowują dary. Nie brak tu polskich akcentów. Do stajenki powędrują piękne jabłka, gruszki, puch na poduszeczkę, skórka z jagnięcia, a także miód, ser, osełka masła i świeżutki chlebek. Wszystkie te dary ofiarowane będą oczywiście z miłości.
Uradowani Pasterze odchodzą, a na scenie pojawiają się Trzej Królowie, rozpoczyna się II akt przedstawienia. Przyciągają wzrok widzów pięknymi, bogato zdobionymi szatami i nakryciami głów oraz niecodziennymi darami (lśniące szkatułki i pozłacane worki). Posuwają się powoli, dostojnym krokiem – tak jak na monarchów przystało. Rozglądają się, nasłuchują pieśni płynącej zza kulis (Kolęda Mędrcy świata monarchowie) i tak docierają do pałacu króla Heroda, w którego postać wiernie wcielił się Jan Wiercioch – V a. Zaniepokojony monarcha bada powód wizyty Mędrców. Przybysze składają Herodowi słowa uszanowania i pytają go o miejsce narodzenia Króla nad Króle. Mówią, że nowa gwiazda rozbłysła na firmamencie nieba i zwiastuje, żen ów król narodził się w Ziemi Judzkiej. Wiadomość ta poraża Heroda, niedowierza słowom Monarchów, przywołuje Kapłana i pyta, co to wszystko ma znaczyć. Niestety, Kapłan (Adrian Skrzydlewski – VI a) potwierdza wieści przekazane przez Mędrców. Mówi to głosem bardzo stanowczym, zdecydowanym, ale pełnym niepokoju. Tego Herod obawia się najbardziej. Wpada w panikę, zachowuje się tak, jakby stracił zmysły. Prawie omdlały pada na tron i przerywanym, nerwowym głosem przywołuje Rycerza (Jan Czyżewski – VI a). Wydaje okrutny rozkaz: „Ściąć wszystkie niemowlęta w wieku do dwóch lat! Wykonanie egzekucji rozpocząć od mojego jedynego syna!” Głos rycerza załamuje się, gdy słyszy te słowa, drżą mu ręce, wypuszcza z dłoni miecz.
Polecenie Heroda wywołuje również wstrząs wśród poddanych. Wbiega na scenę żona Heroda (Anna Kurowska – V a), rozdziera szaty, lamentuje, pada do nóg małżonkowi, błaga o odwołanie okrutnego wyroku. (Scena ta wywołuje największe poruszenie wśród publiczności). Niestety, jest już za późno. Lojalni poddani króla wykonują rozkaz. Herodiada nie umie pogodzić się z tym, co się stało. Dokonała się okrutna rzeź Niewiniątek. Królowa pogrąża się w żalu. Przepowiada mężowi rychłą zgubę.
Tak też się dzieje. Na scenę teraz wkracza pan w czarnym garniturze, w czerwonej koszulce, z czerwoną elegancką muszką pod szyją. To oczywiście Diabeł (Jan Kielak V d). Zdradzają go malutkie czerwone różki i ogonek. Zaprasza do komnaty Heroda Śmierć (Emilia Kociszewska – IV c). Szatan nie kryje radości, że Herod Wielki wkrótce będzie „panował” w jego państwie. Król próbuje pertraktować ze Śmiercią, proponuje jej drogie szaty, koronę, skarby w zamian za darowanie mu życia. Śmierć jest jednak nieugięta i bardzo sprawnie wykonuje rozkaz Boski. Martwego Heroda Diabeł i Śmierć wyciągają za kulisy. Dzieci na widowni z lekką obawą wsłuchują się w piskliwy głos Kostuchy, a z jeszcze większą obawą obserwują jej umiejętności w posługiwaniu się kosą.
Chwila ciszy… Teraz rozpoczyna się akt III jasełek. Na tle melodii kolędy Nie było miejsca dla Ciebie wchodzą dostojnym krokiem w asyście Aniołów – Józef (Adrian Martyniuk VI a) oraz Maryja (Karena Paździoch – VI b) z Dzieciątkiem. Panna Święta, ubrana w błękitną szatę, kołysząc niemowlę, śpiewa tkliwym głosem piosenkę „Teraz Syneczka będę kołysała” na melodię kolędy Gdy śliczna Panna… . Nad Jezuskiem pochylają się czule Józef oraz Aniołowie (Oliwia Trąbka – VI a, Michalina Zawadzka VI a, Aleksandra Górska VI a). Zastanawiają się w skupieniu, dlaczego Jezus tak się zniżył, wybierając na miejsce narodzenia stajenkę, a za kołyskę żłób. Odpowiedź może być tylko jedna: „By przynieść światu zbawienie”.
Teraz docierają do Betlejem ci, którzy już dawno wyruszyli w drogę. Pastuszkowie, wyśpiewując kolędę Do szopy, hej pasterze!, zbliżają się do żłóbka, klękają u stóp Dzieciątka i składają dary. Wkrótce muszą ustąpić miejsca nowym gościom – nadchodzą Trzej Królowie. Kacper (Konrad Ozga – VI b) ofiaruje wór złota, „…by dostatek panował na ziemi”. Melchior (Piotr Chłopik – VI b) składa u stóp Dzieciątka kadzidło „na przebłaganie za tych, którzy są pyszni”, zaś Baltazar (Kajetan Kędziora – VI b) prosi Nowonarodzonego o przyjęcie mirry „…by chorób i cierpienia nie było na świecie”. Do szopki przybywa także przedstawicielka dzieci (Tatiana Aniśko – Ia). Śpiewa Jezuskowi piękną kolędę i ofiaruje w darze swoje ulubione zabawki, a wśród nich miśka pluszowego. Występ Tatianki był tak wzruszający, że widzowie indywidualnie wynagrodzili jej występ oklaskami.
Po złożeniu darów wszyscy uczestnicy jasełek otaczają Maryję z Dzieciątkiem i Józefa, a jeden z Aniołów życzy zebranym, aby Dziecię nagrodziło wszystkich swymi łaskami. Na zakończenie Narrator (Krzysztof Ciółkowski – VI a) w imieniu organizatorów przedstawienia składa zgromadzonej publiczności serdeczne życzenia wszelkiej pomyślności i powodzenia w nadchodzącym Nowym 2015 Roku i aby nikt nie czuł się samotny wśród ludzi. Teraz uczestnicy jasełek radośnie śpiewają kolędę Pójdźmy wszyscy do stajenki. Ich słowom wtóruje publiczność, przeplatając treść kolędy gromkimi brawami.
Po skończonym przedstawieniu Pani Dyrektor Anna Zalewska serdecznie podziękowała wszystkim, którzy przyczynili się do zorganizowania jasełek. Zwróciła uwagę na włożony trud, okazaną cierpliwość i wytrwałą pracę. Uroczystość ta zyskała osobliwy wymiar dzięki staraniom wielu osób: przede wszystkim młodzieży, która z wielkim zaangażowaniem uczyła się przydzielonych ról i odgrywała je bardzo wiernie, ale także dzięki staraniom rodziców, którzy zadbali o eleganckie kostiumy dla swych pociech. Osobliwy nastrój uzyskany został również dzięki oprawie muzycznej w wykonaniu szkolnego chóru przy akompaniamencie p. Michała Śmigielskiego. Przedstawienie odbyło się w pięknej świątecznej scenerii, o którą zadbała p. Małgorzata Tomkiewicz. A wszystko to „jak obyczaj każe stary, z głębi ojców naszych wiary” ku czci Nowonarodzonego Pana.
Opracowała: Bożena Swatko
